Kerstavond

Dag vrienden!

Vanavond beginnen we aan de feestdagen, met als eerste op de agenda: kerstavond!
Hier sta ik graag even bij stel, met het tekstje dat ik voor jullie schreef vandaag:

Kerstmis, een feest van warmte
Lekker gezellig, met al je vrienden en familie om je heen.
Toch denken we ook aan zij die het minder goed hebben,
en we dragen hen een warm hart toe.
Ook zij verdienen een warm kerstmis, elk jaar opnieuw.
We denken ook terug aan de mensen die ons verlieten dit jaar,
allemaal veel te vroeg.
We hopen dat zij onze warmte kunnen voelen,
helemaal tot bij hen, waar dat ook moge zijn.

Kerstmis, een feest van vergeving
Je denkt na over hoe goed je het hebt,
hoeveel slechter je het had kunnen treffen.
Je belt die ene vriend op, die je al veel te lang gemist hebt,
die je door een stom meningsverschil al maanden niet meer gehoord hebt.
Je geeft je dierbaarsten een klein gebaar,
zodat ze weten hoe belangrijk ze voor jou zijn.

Kerstmis, een feest van licht,
in deze donkere dagen van de koude winter.
Wees een licht voor anderen, 
straal voor elkaar,
en help elkaar zo de weg te vinden,
naar de echte waarde van kerstmis:
Warmte, vergeving en licht.
Magie, liefde en vriendschap.
Voor iedereen. Altijd.

Ik wens iedereen een warm, vergevingsgezind en liefdevol kerstfeest toe!

Lieve groetjes,

Lore

Heksie

Dag beste vrienden!

Vooraf
Gisteren ging ik met enkele medestudenten naar de voorstelling 'Heksie' in Het Paleis in Antwerpen. Vooraf had ik niet veel opgezocht over deze voorstelling.
Ik laat me liever verrassen op het moment zelf.

Twee dagen voor we naar de voorstelling trokken, verscheen er een filmpje over Heksie op het internet. Bekijk het zelf maar eens, het is de moeite!

http://www.cobra.be/cm/cobra/podium/131219-sa-heksie-paleis

Nadat ik dit filmpje gezien had, had ik er zin in gekregen! Mijn verwachtingen lagen hoog.
En... die werden ingelost! Het was een prach-ti-ge voorstelling. Een aanrader voor iedereen, jong en oud!

De rol van Heksie werd vertolkt door Tinne Ceuppens.

Het verhaal De voorstelling gaat over Heksie, een tovenaarsdochter die jarig is. Omdat ze 16 wordt, krijgt ze een toverstok! Daarmee kan ze van alles toveren.
Heksie heeft maar één grote wens: dat haar tovenaarsfamilie nooit meer ruzie maakt. Want dat is het enige dat ze doen: kibbelen en ruzie maken.
Daar bestaat helaas geen toverspreuk voor. Heksie besluit op zoek te gaan naar de grote heks, haar oma. Onderweg komt ze van alle gekke dingen tegen...

Heksies knotsgekke familie, van links naar rechts:

Voddia Vandervuyl, Heksie's tante, die hield van alles wat stonk.

(gespeeld door Karlijn Sileghem)

Grommie Grijnsput, Heksie's oom, die altijd hele domme mopjes maakte.

(gespeeld door Louis van der Waal)

Blubbiana Boosbek, Heksie's tante, die iedereen beet als ze kusjes gaf.

(gespeeld door Liesa Naert)

Hijgert Hondenweer, Heksie's papa, die nooit kon lachen en altijd zaagde.

(gespeeld door Tom Vermeir)

Krolsia Kikkersap, Heksie's mama, die altijd wou dansen.

(gespeeld door Tine Embrechts)

Draconië, het land van Dries, de droevige dribbeldraak.

In dit land werden ook wij opgetrommeld! We zongen samen het volkslied van Draconië, terwijl heel het publiek recht stond en zijn rechterhand op zijn hart legde. De tekst verscheen op grote zwarte borden, zoals je ziet op de foto hierboven.

Ik vond het heel fijn dat er interactie was tijdens de voorstelling. Ik heb dan ook uit volle borst meegezongen!

De Dolomieten Damon, Dylan en Donovan, 

die zich eerst vermomden als oude vrouwtjes 

en Heksie de afwas lieten doen in het afwashuis. 

Heksie zit gevangen in het afwashuis van de Dolomieten.

De Chouchou's uit het Blauwe Woud,

wiens kinderen geen baby's maar bloemkolen zijn!

Heksie versloeg hier de Rode Rabbiaat, die de kleine bloemkooltjes opat. Zo redde zij de Chouchou's van al het kwaad in hun land.

Na een kort bezoek aan haar oma, de grote heks, belandde Heksie weer bij haar knotsgekke familie. Ze gaf hen allemaal toverpoeder en voerder haar zelf verzonnen spreuk uit. En ja hoor, ze maakten helemaal geen ruzie meer!
Eind goed, al goed.

Grensverleggend
Deze voorstelling is voor mij grensverleggend, omdat ik normaal gezien nooit naar kindervoorstellingen ga. Toch vond ik deze voorstelling leuk, omdat er ook humor voor volwassenen in zat. Ook het verhaal kende ik op voorhand niet, omdat het niet bekend is, en dat is voor mij nieuw. Toch heb ik met volle teugen van deze voorstelling genoten.

Wat ik ervan vondDeze voorstelling is alternatief, grappig, origineel en nog veel meer. De dingen waarvan je denkt "nee, dat gaan ze echt niet doen" gebeuren toch! 
Als je nog tijd hebt deze vakantie, koop dan zeker een kaartje!
Het is de moeite waard.



Groetjes,

Lore

Hier nog een fotootje van mijn ticketje, zodat jullie me geloven dat ik er geweest ben!

Mezelf overtroffen ... Want gek zijn doet geen pijn!

Dag beste vrienden!

Op woensdag 11 en donderdag 12 december trokken we met alle derdejaarsstudenten naar Brussel. Dit voor het vak wereldoriëntatie.
Ik hoor het jullie al zeggen: 'maar dat is toch geen muzo?'.
Neen, dat klopt! Maar toch wil ik graag deze ervaring met jullie delen.

We gingen niet zomaar naar Brussel, nee, we reden met een twintigtal studenten ... met de fiets! We werden gesponsord, en het verzamelde geld ging naar Bevrijde Wereld, een organisatie die de slachtoffers in de Filipijnen steunt. Ik kon helaas niet meefietsen, maar droeg toch ook mijn steentje bij als bezemwagen, samen met Yne, een medestudente.

Ik ben geschrokken dat zoveel mensen een warm hart toedragen aan zij die het moeilijk hebben. Dat zie je in al die kleine dingen: de studenten die meefietsen, de studenten die niet meefietsen die de fietsers in Brussel staan op te wachten met een spandoek, de lectoren die de fietsers onderweg voorzien van sandwiches, soep, chocomelk, hot dogs en andere lekkernijen, en noem maar op! Zoals meneer Pieters, een van onze lectoren wereldoriëntatie, het zo mooi verwoordde: "Ze mogen veel zeggen over 'de jeugd van tegenwoordig', maar die jeugd van tegenwoordig is toch maar mooi voor het goede doel naar Brussel en terug gefietst!" Een dikke pluim aan alle fietsers en medewerkers!!

In Brussel zelf deden we hele fijne dingen, maar eentje overtrof toch wel de verwachtingen: het spel Brusseleir, waarbij we in groepjes zo veel mogelijk punten moesten verzamelen door met behulp van een iPhone verschillende hotspots in Brussel te zoeken. Na een uurtje moest iedereen weer verzamelen op de Grote Markt. 

Onze groepje ging er helemaal voor, en we behaalden maar liefst 410 punten! Aangekomen op de markt hoorden we van alle scores, en we bleken de hoogste score te hebben, joepie, GEWONNEN! 
Oei, te vroeg gejuicht, het groepje jongens kwam net aan met een score van 420 punten, oh nee! Een medestudent zei dat er op de grote markt ook nog een hotspot was van 20 punten. Die haalden we nog snel op, en toen hadden wij 430 punten, de hoogste score dus.
Dat vonden de jongens niet eerlijk, dus we vochten het uit in een dance battle!
Stijn begon te moonwalken, ja, dat kunnen wij natuurlijk helemaal niet!
Even leek de strijd verloren, en toen kreeg ik een idee.
Ik gooide mijn plannetje op de grond, trok mijn broek even heel goed op, en ja hoor, daar ging ik! Helemaal in split op de grote markt van Brussel. Daar konden de jongens niet tegenop, en wij waren gewonnen, YES!
Een kleine opmerking: doe dit niet na als je dit vooraf niet getraind hebt, je zou wel eens je lies kunnen beschadigen! Dit is eigenlijk een onverantwoorde actie!

Die avond dacht ik nog even na over wat er die dag allemaal gebeurd was, en ik was toch wel wat geschrokken van mezelf. Zoiets gek zou ik nooit doen in een groep waar ik me niet goed voelde. Zo zie je maar dat ik al mijn medestudenten toch wel heel graag zie!

Hier op de foto zie je mijn zotte actie. Meneer Mennes (links, met de blauwe jas) was precies ook best onder de indruk...

Groetjes,

Lore

Semele!

Dag beste vrienden!

Vandaag breng ik jullie deel 2 van mijn cultuurweekend van een weekje geleden: Semele.
Zegt jullie dat niets? Wel, mij ook niet hoor, in het begin.
Yne, een medestudent van mij, nam deel aan deze voorstelling en stelde ons voor om een kijkje te gaan nemen. Daar zeg ik natuurlijk geen nee op !
Het is altijd fijn om je vrienden en vriendinnen op zo'n manier aan het werk te zien.

Vooraf Semele is een barokdansvoorstelling. Ja, een hele boterham!
Tijdens de voorstelling werd een verhaal gebracht.
Dat verhaald werd ondersteund door dans, zang, en muziek. Deze drie zaken waren live!
Yne maakte deel uit van het zangkoor.

Toen we arriveerden op de plaats van de voorstelling, kwam je meteen in de juiste sfeer. De voorstelling vond plaats in een prachtig antiek kasteel in Hingene.

De voorstelling Hoewel ik erg fan ben van muziek, zang en dans, was dit voor mij helemaal nieuw.
De sfeer was totaal anders dan dat ik gewoon ben.
De muziekstijl was barok. Daar heb ik vroeger al wat over geleerd, maar verder kende ik er weinig van. Toch vond ik de muziek best mooi! Al moest ik er in het begin even aan wennen.

De zangers en zangeressen vond ik super! Ze zongen heel mooi en hun stemmen klonken heel mooi samen als één geheel, en dat was prachtig. Enkele zangeressen zongen een stukje alleen, en ik wachtte vol spanning tot Yne aan de beurt was. Jammer genoeg zong Yne geen stukje alleen, dat vond ik een beetje jammer, want ik kwam speciaal voor haar kijken. De zangers en de muzikanten zaten achter het danspodium, en ook zij waren helemaal in de stijl van de barok, met hun prachtige kledij. De vrouwen droegen mooie rode jurken met een korset bovenaan en grote rokken. Dat was een mooi zicht. Ook de mannen waren traditioneel gekleed.

De dansers dansten het verhaal op het podium. Ik heb al veel dansvoorstellingen gezien, maar nog nooit eentje in dit genre. Ik was verrast door deze stijl. Barokke dansers maken veel passen die lijken op huppelen en springen. Dat ziet er allemaal makkelijk uit, maar eigenlijk is dat niet zo. Het is zelfs best vermoeiend! Een minder puntje aan de dansers vond ik dat ze helemaal geen mimiek vertoonden. Dat zei ik na de voorstelling tegen Yne, en die wist me te vertellen dat dat de gewoonte was bij barok. Dat verklaarde natuurlijk veel!

Grensverleggend
Deze voorstelling was voor mij grensverleggend, omdat het thema 'Barok' is. Dat associeer ik snel met geschiedenis, en dat is nu net wat het verste van mijn interessegebied ligt. Ik hou heel erg van dansen, maar zelf dans 'uit de geschiedenis' is niet een van mijn favorieten. Toch ben ik blij dat Yne me overtuigd heeft om te komen!

Wat ik ervan vond Ik heb erg genoten van deze voorstelling! Het is ook erg aan te raden voor kinderen. Ze luisteren naar een muziekgenre dat ze niet kennen, en krijgen zo een mooi verhaal te zien, gedanst in een aparte, vrij onbekende stijl. Een streling voor het oog!

Hieronder nog mijn bewijs dat ik er wel echt geweest ben.

Groetjes,

Lore

De Grote Happy Slappy Show

Dag beste vrienden !

Vorig weekend was een cultuurweekend.
Op zaterdag 30 november ging ik naar De Grote Happy Slappy Show.

Vooraf
Toen ik de titel van de voorstelling hoorde, wist ik niet goed wat ik hierover moest denken. Meestal, als je de titel van een voorstelling hoort, kan je je er meteen iets bij voorstellen, en dat kon ik dit keer niet. Wat bizar!

Een goede vriend van mij speelde hierin mee, en daarom ging ik kijken.
Vooraf deed ik een beetje research, en ik vond dit als beschrijving:

Zes kleuren in onze vlag, zes doelgroepen en twee onafscheidelijke vrienden.
Wij, Happy en Slappy
Tijd om alles en iedereen eens tot op de grond af te breken, 
niets of niemand te ontzien.
Niet verdoken op een afgelegen plaats midden in de nacht 
maar in het helse licht van onze spots.
Alle zes passeren ze onze revue. 
Alle zes schoppen we in elkaar en spuwen we in het gezicht. 
Er is ons geen oorlog te min. 
Tot op de grond gaan we ze vergruizelen.
Om dan terug op te bouwen. 
Een constante therapie. Of gaat het eigenlijk op vriendschap?
Gewoon in de Torenzaal in Lokeren. Open en bloot ... vriendschap.

Ik wist nu dat het over vriendschap zou gaan. Ik hield op met opzoeken, en ging zonder enige verwachting kijken. Ik heb van dit stuk erg genoten! Het was heel grappig en gevarieerd.

De voorstelling Het waren twee vrienden, Happy en Slappy, die verschillende scènes speelden.
In het begin had ik de indruk dat die scènes helemaal niet aan elkaar gelinkt waren,
maar naar het einde toe vielen de puzzelstukjes in elkaar. Het ging telkens over twee vrienden die een conversatie met elkaar voerden, de ene al wat raarder dan de andere.

Je merkte duidelijk wanneer de spelers aan een nieuwe scène begonnen.
het decor bestond uit een grote berg kledingstukken. Na elke scène kwam een muzikaal tussenstukje, waarop de spelers zich op podium omkleedden. Daarna begon een nieuwe scène.

De kledij varieerde enorm, samen met hun personages:
twee allochtone vrienden, twee homoseksuele vrienden, twee modebewuste vrienden, tot zelfs twee bejaarde vrienden!
Dat zie je op de foto's hieronder.

 Happy en Slappy zijn twee allochtone vrienden.

 Happy en Slappy zijn twee homoseksuele vrienden.

 Happy en Slappy zijn twee modebewuste vrienden.

Happy en Slappy zijn twee bejaarde vrienden.

Van licht en geluid werd niet veel, maar wel heel nuttig gebruik gemaakt.
Elke scène had zijn eigen licht, dat mooi bij hun personages paste.
Elke scènewisseling had een deuntje, zodat de spelers zich al dansend konden omkleden. Tijdens het spelen zelf, was er bijna geen muziek aanwezig.

Het stuk werd sober gebracht. Het was een mooi voorbeeld van Less is more.
Twee spelers, een decor bestaande uit een berg kledij, een beetje muziek en enkele gekleurde spots, en je bokst een pracht van een voorstelling in elkaar!

Grensverleggend
Deze voorstelling is voor mij grensverleggend, omdat dit alternatief theater is. Ik ben steeds op zoek naar de logica, de moraal van het verhaal, en dit alternatieve stuk had dat helemaal niet. Daar had ik het aanvankelijk wat moeilijk mee. Na een tijdje besloot ik het mij niet aan te trekken en gewoon te genieten van de voorstelling, en zo ging ik toch nog tevreden naar huis die avond.

Wat ik ervan vond Deze voorstelling is zeker aan te raden voor andere personen.
Ik denk echter niet dat deze voorstelling geschikt is voor kinderen van de basisschool.
Toch hield me dat niet tegen om deze geweldige ervaring te delen met jullie!

Tot slot, mijn 'bewijsmateriaal' dat ik deze voorstelling wel degelijk heb bijgewoond: mijn ticket!

Groetjes,

Lore