Vorig weekend was een cultuurweekend.
Op zaterdag 30 november ging ik naar De Grote Happy Slappy Show.
Vooraf
Toen ik de titel van de voorstelling hoorde, wist ik niet goed wat ik hierover moest denken. Meestal, als je de titel van een voorstelling hoort, kan je je er meteen iets bij voorstellen, en dat kon ik dit keer niet. Wat bizar!
Een goede vriend van mij speelde hierin mee, en daarom ging ik kijken.
Vooraf deed ik een beetje research, en ik vond dit als beschrijving:
Zes kleuren in onze vlag, zes doelgroepen en twee onafscheidelijke vrienden.
Wij, Happy en Slappy
Tijd om alles en iedereen eens tot op de grond af te breken,
niets of niemand te ontzien.
Niet verdoken op een afgelegen plaats midden in de nacht
maar in het helse licht van onze spots.
Alle zes passeren ze onze revue.
Alle zes schoppen we in elkaar en spuwen we in het gezicht.
Er is ons geen oorlog te min.
Tot op de grond gaan we ze vergruizelen.
Om dan terug op te bouwen.
Een constante therapie. Of gaat het eigenlijk op vriendschap?
Gewoon in de Torenzaal in Lokeren. Open en bloot ... vriendschap.
Ik wist nu dat het over vriendschap zou gaan. Ik hield op met opzoeken, en ging zonder enige verwachting kijken. Ik heb van dit stuk erg genoten! Het was heel grappig en gevarieerd.
De voorstelling Het waren twee vrienden, Happy en Slappy, die verschillende scènes speelden.
In het begin had ik de indruk dat die scènes helemaal niet aan elkaar gelinkt waren,
maar naar het einde toe vielen de puzzelstukjes in elkaar. Het ging telkens over twee vrienden die een conversatie met elkaar voerden, de ene al wat raarder dan de andere.
Je merkte duidelijk wanneer de spelers aan een nieuwe scène begonnen.
het decor bestond uit een grote berg kledingstukken. Na elke scène kwam een muzikaal tussenstukje, waarop de spelers zich op podium omkleedden. Daarna begon een nieuwe scène.
De kledij varieerde enorm, samen met hun personages:
twee allochtone vrienden, twee homoseksuele vrienden, twee modebewuste vrienden, tot zelfs twee bejaarde vrienden!
Dat zie je op de foto's hieronder.
Happy en Slappy zijn twee allochtone vrienden.
Happy en Slappy zijn twee homoseksuele vrienden.
Happy en Slappy zijn twee modebewuste vrienden.
Happy en Slappy zijn twee bejaarde vrienden.
Elke scène had zijn eigen licht, dat mooi bij hun personages paste.
Elke scènewisseling had een deuntje, zodat de spelers zich al dansend konden omkleden. Tijdens het spelen zelf, was er bijna geen muziek aanwezig.
Het stuk werd sober gebracht. Het was een mooi voorbeeld van Less is more.
Twee spelers, een decor bestaande uit een berg kledij, een beetje muziek en enkele gekleurde spots, en je bokst een pracht van een voorstelling in elkaar!
Grensverleggend
Deze voorstelling is voor mij grensverleggend, omdat dit alternatief theater is. Ik ben steeds op zoek naar de logica, de moraal van het verhaal, en dit alternatieve stuk had dat helemaal niet. Daar had ik het aanvankelijk wat moeilijk mee. Na een tijdje besloot ik het mij niet aan te trekken en gewoon te genieten van de voorstelling, en zo ging ik toch nog tevreden naar huis die avond.
Wat ik ervan vond Deze voorstelling is zeker aan te raden voor andere personen.
Ik denk echter niet dat deze voorstelling geschikt is voor kinderen van de basisschool.
Toch hield me dat niet tegen om deze geweldige ervaring te delen met jullie!
Tot slot, mijn 'bewijsmateriaal' dat ik deze voorstelling wel degelijk heb bijgewoond: mijn ticket!
Lore
Geen opmerkingen:
Een reactie posten